Into the Mind of a Coach

Το 2013 πλησιάζει στο τέλος του! Όπως συνηθίζεται μια ανασκόπηση της χρονιάς που φεύγει είναι επιβεβλημένη. Εμείς αποφασίσαμε για δεύτερη χρονιά, αντί ανασκόπησης, να παρουσιάσουμε συγκεντρωμένα όλα τα αποφθέγματα, γνωμικά, ρήσεις και γενικότερα φράσεις που μας άρεσαν και τις αναρτήσαμε στο Twitter (@_SBAcademy) ή στο Facebook (facebook.com/basketballacademy) .  Η δική μας επιλογή απ’όλα αυτά που ακολουθούν είναι η φράση του ποιητή Τάσου Λειβαδίτη: «Μόνο αυτός που προσπαθεί πολύ έχει δικαίωμα στο παράπονο», η οποία θεωρούμε ότι πρέπει να αποτελεί οδηγό για τη συμπεριφορά και τη στάση μας, όχι μόνο σε σχέση με το μπάσκετ αλλά και με τη ζωή γενικότερα.  Ποια είναι η δική σας αγαπημένη φράση; Αφήστε σχόλιο με την επιλογή σας. Επειδή γνωρίζουμε ότι η ανάρτηση είναι πολύ μεγάλη λόγω του αριθμού των γνωμικών, μπορείτε να κατεβάσετε το αρχείο σαν e-book εδώ.   Ευχόμαστε το 2014 να είναι πολύ καλύτερο, με υγεία, δύναμη και τύχη. Καλή Χρονιά!!  Summer Basketball Academ

Κατά τη διάρκεια του Καλοκαιριού ή των διάφορων διακοπών του πρωταθλήματος, πολλοί προπονητές μπαίνουν στη διαδικασία επαναπροσδιορισμού του αγωνιστικού τους πλάνου και κατά συνέπεια των διάφορων αμυντικών σχημάτων που ενδεχομένως ταιριάζουν στην ομάδα τους. Έτσι διάφοροι αριθμοί πέφτουν στο τραπέζι: 1-2-1-1, 2-3, 2-2-1, 1-3-1 κτλ. Μερικές φορές, επιλέγουμε και εφαρμόζουμε με πάθος ένα συγκεκριμένο αμυντικό σχηματισμό θεωρώντας ότι αποτελεί πανάκεια για την ομάδα μας. Πολλοί, επίσης, πιστεύουν ότι συγκεκριμένοι παίκτες υπαγορεύουν και συγκεκριμένο στυλ παιχνιδιού. Συνηθισμένη άποψη είναι ότι η ομάδα με το ποιοτικότερο και πιο αθλητικό ρόστερ πρέπει να ασκεί πολύ επιθετική πίεση ώστε να μην επιτρέψει στον αδύναμο να είναι ανταγωνιστικός.  Οι ομάδες με ψηλούς αυτόματα θεωρούν ότι μια ζώνη 2-3 τους ταιριάζει περισσότερο. Προσωπικά, επέλεγα μια ζώνη 1-3-1 κυρίως γιατί πίστευα ότι είχα δυο γρήγορους παίκτες μπροστά και πίσω και θα έκρυβα πιθανές αδυναμίες των υπόλοιπων.  Ειλ

«Κόουτς νοιώθω αδύναμος και κουρασμένος, να πάρω βιταμίνες;». Αυτό με ρώτησε πρόσφατα ένας ακόμα έφηβος αθλητής, πριν από μια προπόνηση. Σχεδόν όλοι από εμάς έχουμε δεχθεί σε κάποια στιγμή της καριέρας μας αυτήν την ερώτηση. Το ίδιο και οι περισσότεροι φυσιοθεραπευτές, γιατροί κτλ. Και συνήθως η απάντηση αβίαστα είναι «Πάρε την τάδε πολυβιταμίνη, Q10, βασιλικό πολτό, πρωτεϊνη, ηλεκτρολύτες», καθώς και ότι άλλο νομίζει ο καθένας ότι θα δυναμώσει τον αθλητή.  Δυστυχώς, ένας από τους πολλούς μύθους που κρατούν ακόμα καλά στην Ελληνική αθλητική – και όχι μόνο – κοινότητα, είναι ότι αν κάποιος νοιώθει αδύναμος, τότε πρέπει να πάρει βιταμίνες και θα αισθανθεί καλύτερα. Είναι κάτι σαν τις διατάσεις και τους τραυματισμούς ή το μυϊκό πιάσιμο: Αν ένας αθλητής τραυματιστεί μάλλον δεν έκανε καλές διατάσεις. Αν είναι πιασμένος, τότε πρέπει να κάνει διατάσεις για να ξεπιαστεί. Συμβουλές που δίνονται με μεγάλη σιγουριά, παρόλο που η έρευνα μάλλον τις διαψεύδει.  Το ίδιο ισχύει κ

Η συμμετοχή στον αθλητισμό προσδιορίζεται από πολλούς παράγοντες. Όμως η ικανοποίηση και οι απολαβές που παίρνουν οι συμμετέχοντες από αυτόν δεν είναι ίδιες για όλους. Κατά συνέπεια το ουσιαστικό πρόβλημα της διακοπής της συμμετοχής των παιδιών στο αθλητισμό σχετίζεται με ποικίλες νεανικές δραστηριότητες.  Δυστυχώς όμως σε πολλές περιπτώσεις σχετίζεται και με τη μεγάλη έλλειψη κατάλληλα διαμορφωμένων χώρων άθλησης, ειδικών προγραμμάτων και ειδικευμένων προπονητών.  Ανάμεσα σε άλλα αίτια μπορούμε να αναφέρουμε τα εξής:  - τα παιδιά δεν παίζουν αρκετό χρόνο στον αγώνα - τα παιδιά δεν διασκεδάζουν παίζοντας το παιχνίδι - δίνεται πολύ μεγάλη έμφαση στην επίτευξη της νίκης και όχι στον συναγωνισμό - οι γονείς και οι φίλοι τους δημιουργούν υπερβολικό άγχος - ύπαρξη (ή έτσι τουλάχιστον νομίζουν τα παιδιά) κακής προπονητικής καθοδήγησης - σύγκρούση ενδιαφερόντων από άλλες δραστηριότητες της ζωής των παιδιών Πιο αναλυτικά: Μικρή χρονικά συμμετοχή στους αγώνες