Ψεύτικη Σκληράδα..
Η καραντίνα των τελευταίων μηνών, εκτός του υποχρεωτικού εγκλεισμού, έφερε μαζί της και πολλά ωραία πράγματα, όπως περισσότερο χρόνο με την οικογένεια και κυρίως τα παιδιά, αλλά και μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για ενδοσκόπηση, προσωπικές αναζητήσεις και ανησυχίες. Προσωπικά, κατάφερα να κάνω κάτι που το ήθελα και το σκεφτόμουν από καιρό. Να ασχοληθώ με το ξεχασμένο μου blog. Αφού, ξαναδιάβασα όλα τα άρθρα και απόρησα με την όρεξη και τον χρόνο που κάποτε μπορούσα να διαθέσω, συνειδητοποίησα ότι το κίνητρο για να το κάνεις αυτό είναι η αγάπη. Αγάπη για το άθλημα, αγάπη για τους νεαρούς αθλητές σου, γιατί εδώ που τα λέμε δεν σε διαβάζουν και πολλοί άλλοι.. Έχοντας λοιπόν κατά νου κάποιους νεαρούς αθλητές μου, που πλέον πάτησαν τα 20+, θα αναφερθώ σε ένα θέμα που πάντα ήθελα να θίξω. Βασική αφορμή αποτέλεσε και η πρόσφατη προβολή του “The Last Dance” με πρωταγωνιστή τον αξεπέραστο Michael Jordan, στο mentality του οποίου έχω αναφερθεί και σε άλλα άρθρα. Το θέμα του άρθρου είναι