Εσκεμμένη Άγνοια..

Κατά τη διάρκεια ενός ιντερνετικού σερφαρίσματος, λιγοστών πλέον λόγω οικογενειακών κυρίως υποχρεώσεων, ένα άρθρο μου κέντρισε το ενδιαφέρον. Ο τίτλος του ήταν «Υπερπληροφόρηση» (Information Overload). 

Πιο συγκεκριμένα ανέφερε τη διαθεσιμότητα της πληροφορίας στην ψηφιακή εποχή ως ΠΡΟΒΛΗΜΑ στην παραγωγικότητα. 

Για κάθε λέξη που εισάγουμε στις μηχανές αναζήτησης επιστρέφουν χιλιάδες σελίδες που αναφέρονται στο θέμα. Σε κάθε επαγγελματικό τομέα, θα μπορούσες να ξοδέψεις ολόκληρη καριέρα αναλύοντας όλα τα άρθρα που σχετίζονται με το θέμα της έρευνάς σου. Σκεφτείτε το πλήθος των ενημερωτικών mail (newsletters) που λαμβάνετε καθημερινά. 

Προσωπικά, έχω εγγραφεί σε 4-5 ιστοσελίδες προπονητικού ενδιαφέροντος και πολλές φορές νιώθω ότι δεν μπορώ να βάλω τις πληροφορίες σε μια σειρά ή απλά να τις αρχειοθετήσω. Η συγγραφέας του άρθρου Sarah Von Bargen πρότεινε μια λύση, ανακαλύπτοντας τη μαγεία της «Εσκεμμένης Άγνοιας», (intentional ignorance) όταν κλίκαρε στα mail της την επιλογή “mark all as read”. 

Υποστηρίζει ότι αυτός ο προσωρινός αποκλεισμός από την πληροφορία αύξησε τη δημιουργικότητά της και καθάρισε το μυαλό της δραματικά. Η «Εσκεμμένη Άγνοια» σου δίνει το χρόνο να δημιουργήσεις ποιοτικότερα. Απελευθερώνει πνευματική ενέργεια. Επιτρέπει να συγκεντρωθείς με μεγαλύτερη ένταση σε ΕΝΑ πράγμα, αυτό που πρέπει να κάνεις. Το ίντερνετ θα βρίσκεται εκεί και όταν επιστρέψεις! Σκεφτείτε το… 

Θα προσπαθήσω τώρα να κάνω τη σύνδεση των παραπάνω με το άθλημα που αγαπάμε, το μπάσκετ.. 

Σε μια πρόσφατη συζήτηση, με έναν φίλο-γονέα αθλητή του παιδικού τμήματος της ομάδας, προσπαθήσαμε να αναλύσουμε τον επικείμενο αντίπαλό μας. Με έκπληξη άκουσα, ακόμα και από αθλητές μου, ονοματεπώνυμα των αντιπάλων και πλήρη ανάλυση του τρόπου που παίζουν. 

Ενώ στην αρχή με ενθουσίασε το ενδιαφέρον τους, σε μια δεύτερη σκέψη συνειδητοποίησα ότι η υπερβολική ανάλυση οδηγεί σε αυτό που πολλοί Αμερικανοί προπονητές αναφέρουν ως Ανάλυση-Παράλυση (analysis-paralysis), το οποίο με βρίσκει απόλυτα σύμφωνο βάσει της εμπειρίας που αποκόμισα παρατηρώντας και κατηγοριοποιώντας τους αθλητές μου. 

Για να μην παρεξηγηθώ, δεν μιλάω για ανδρικά τμήματα ή το επαγγελματικό επίπεδο, όπου η ανάλυση του αντιπάλου είναι αναπόσπαστο κομμάτι της αγωνιστικής προετοιμασίας. Θεωρώ όμως, ότι τουλάχιστον στο αναπτυξιακό επίπεδο παιδικών τμημάτων η υπερανάλυση του αντιπάλου είναι στρεσογόνα, για τους νεαρούς αθλητές που δεν μπορούν να τη διαχειριστούν και πολλές φορές μπορεί να οδηγήσει σε αντίθετα αποτελέσματα. 

Ποια είναι η δική σας γνώμη; Παρακαλώ μοιραστείτε την άποψή σας.