Πώς να Διαγράψεις το Συναίσθημα της Ήττας;

Απογοήτευση, αποτυχία, αδικία, θυμός! Το συναίσθημα μετά από μια ήττα είναι άσχημο. Προσωπικά, η ήττα με ενοχλεί περισσότερο απ’όσο μου αρέσει η νίκη. Πολλοί παίκτες που νιώθουν το ίδιο, χρησιμοποιούν τη δυσαρέσκειά τους για την ήττα σαν πρωταρχική πηγή αυτό – παρακίνησης. 

Όσο και να ενοχλεί η ήττα, ελπίζω ότι όλοι μπορούμε να συμφωνήσουμε ότι με το να χάσεις έναν αγώνα ΔΕΝ έρχεται το τέλος του κόσμου. Όσο σημαντικό και να είναι το μπάσκετ για τον καθένα μας πρέπει να οριοθετούμε κάποια πράγματα. Παρόλα αυτά η ήττα συνεχίζει να ενοχλεί. 

Κάποιοι δεν έχουν χάσει ούτε αγώνα αυτή τη χρονιά. Κάποιοι έχασαν σχεδόν κάθε αγώνα που έπαιξαν. Φαντάζομαι, η πλειοψηφία είναι κάπου στη μέση.

Είτε είσαι παίκτης, είτε είσαι προπονητής, το πώς χειρίζεσαι την ήττα και την απογοήτευση αντανακλά ένα μεγάλο μέρος του χαρακτήρα σου, την ανταγωνιστικότητά σου, την αφοσίωσή σου στη βελτίωση και την αποφασιστικότητά σου για το αν η ήττα θα γίνει συνήθεια ή η αρχική σπίθα που θα οδηγήσει στην επιτυχία. 

Ακόμα και αν η ήττα δεν φέρνει το τέλος του κόσμου, θα ΠΡΕΠΕΙ να ενοχλεί. Όταν επενδύεις τόσο χρόνο, προσπάθεια και αγάπη σε κάτι όπως το μπάσκετ, η ήττα πρέπει να ενοχλεί. Αν δεν σε ενοχλεί καθόλου, τότε δεν ενδιαφέρεσαι. Και αν δεν ενδιαφέρεσαι, δεν θα έπρεπε να παίζεις καθόλου. 

Παρόλα αυτά, δεν πρέπει να το αφήσεις να σε ενοχλεί για πολύ. Δεν μπορείς να λυπάσαι συνέχεια τον εαυτό σου. Πρέπει να θεραπεύσεις τις πληγές σου, να μάθεις από την ήττα και γρήγορα να προχωρήσεις μπροστά. Αν δεν το κάνεις, θα ξανασυμβεί. Και θα συνεχίσει να συμβαίνει μέχρι να διορθωθούν τα αίτια της ήττας. 

Η ήττα, όπως και κάθε αποτυχία, θα πρέπει να αντιμετωπίζεται σαν μια διαδικασία μάθησης και μέσο ωρίμανσης και βελτίωσης. Είναι πολύ σημαντικό να μαθαίνεις από την ήττα και να τη χρησιμοποιείς σαν θεμέλιο λίθο για μελλοντικές νίκες. 

Για να μάθεις κάτι από την ήττα, πρέπει αντικειμενικά και με ακρίβεια να αναγνωρίσεις γιατί έχασες. Κατά την άποψή μου, υπάρχουν μόνο τρεις λόγοι που χάνεται ένας αγώνας:

• Οι αντίπαλοι ήταν καλύτεροι ποιοτικά. 

• Δεν εκτελέστηκε σωστά η τακτική που σχεδιάστηκε. 

• Έλλειψη αγωνιστικότητας και ομαδικής προσπάθειας. 

Η αναγνώριση των αιτιών της ήττας είναι ο σημαντικότερος παράγοντας για να τη διαχειριστείς και να επανέλθεις δυνατότερος. 

Αν έχασες γιατί οι αντίπαλοι ήταν καλύτεροι, αναλογίσου: ήσουν ανταγωνιστικός και έδωσες τον καλύτερο εαυτό σου; Ή έπαιξες φοβισμένα; 

Αν έχασες γιατί η τακτική δεν εκτελέστηκε σωστά, ήταν θέμα έλλειψης συγκέντρωσης; Ή απλά δεν σου «βγήκαν» κάποια σουτ, δεν ήσουν σε καλή μέρα; 

Αν έχασες από έλλειψη αγωνιστικότητας και ομαδικής προσπάθειας ήταν γιατί… Δεν υπάρχει γιατί. Δεν υπάρχει ποτέ δικαιολογία για μειωμένη προσπάθεια. Απλά δεν είναι αποδεκτό. Είναι ο μόνος λόγος για να «τιμωρήσεις» τον εαυτό σου ή τους παίκτες σου στην επόμενη προπόνηση. Πρέπει να αποφασίσεις και να διαβεβαιώσεις ότι δεν θα ξανασυμβεί. 

Μπορώ να δεχτώ και να παραδεχτώ ότι ο αντίπαλος ήταν καλύτερος. Μπορώ να δεχτώ και να καταλάβω ότι είχαμε μια άσχημη βραδιά (χαμηλά ποσοστά)…αλλά δεν μπορώ και δεν δέχομαι να χάνω από έλλειψη προσπάθειας. 

Επιπρόσθετα στην αναγνώριση των αιτιών της ήττας, είναι εξίσου σημαντικό να αξιολογήσεις τον τρόπο που αντέδρασες τη στιγμή της ήττας. 

Έδειξες τον απαιτούμενο σεβασμό στην αντίπαλη ομάδα και στους διαιτητές;

Παίξατε σαν ομάδα ή ατομικά, εγωιστικά ανακαλύπτοντας διάφορες δικαιολογίες; Προφανώς δεν αρέσει σε κανέναν να χάνει, αλλά είναι πολύ σημαντικό να μάθεις πώς να διαχειρίζεσαι τις ήττες δείχνοντας χαρακτήρα…και όχι σαν κακομαθημένο παιδάκι. 

Ποτέ μην ψάχνετε δικαιολογίες. Κερδίζουμε μαζί, χάνουμε μαζί. Κανένας δεν μπορεί να κερδίσει ή να χάσει ένα παιχνίδι μόνος του. 

Αφιερώστε λίγο χρόνο, ως προπονητής ή ως παίκτης, για να αξιολογήσετε το γιατί και το πώς χάσατε. Το αποτέλεσμα της αξιολόγησης χρησιμοποιήστε το σαν μάθημα και εμπειρία για τους αγώνες που θα ακολουθήσουν. 

Ποια είναι η άποψή σας; Μοιραστείτε τις εμπειρίες και τις απόψεις σας!